ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ 12/4 – 15/4/2024
Με εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκπαιδευτική εκδρομή του σχολείου μας, στη Νότια Πελοπόννησο, κατά το διάστημα 12/4 – 15/4 Απριλίου 2024. Ήταν το αποκορύφωμα της υλοποίησης του φετινού πολιτιστικού προγράμματος με τίτλο «Η παρουσία της πόλης μου στο χώρο και το χρόνο, μνημεία και κάστρα της χώρας μου από το παρελθόν στο παρόν και το βιώσιμο μέλλον, (Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα πρόγραμμα) και «Ήθη, έθιμα, λαϊκή παράδοση, λαϊκή τέχνη στη χώρα μας» (πολιτιστικό πρόγραμμα).
Την Παρασκευή 12 Απριλίου 2024 και ώρα 8:15 π.μ., μαθητές του σχολείου μας με την πτήση Sky express και με συνοδούς – καθηγητές, τους: Δουμούζη Ευστράτιο (αρχηγό – υπεύθυνο του προγράμματος), Μολυβιάτου Κλειώ, Γιομηλά Ευστράτιο και Αδάμου Ιφιγένεια (μέλη της παιδαγωγικής ομάδας) αναχωρήσαμε από τη Μυτιλήνη για την Αθήνα. Κατά τις 10:00 π.μ. αποβιβαστήκαμε στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και με λεωφορείο αναχωρήσαμε για την Καλαμάτα, κάνοντας μία ενδιάμεση στάση στον Ισθμό της Κορίνθου για να ξεκουραστούμε. Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι μία στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο, ενώ η διώρυγα που έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο. Έχει μήκος 6 περίπου χιλιόμετρα και το πιο στενό σημείο είναι εκεί όπου έχει κατασκευαστεί η διώρυγα της Κορίνθου. Ήταν στρατηγικό σημείο και είχε κατασκευαστεί τείχος ήδη από τους αρχαίους χρόνους που είχε διατηρηθεί μέχρι και τους βυζαντινούς (Εξαμίλιον). Σήμερα δύο οδικές, δύο σιδηροδρομικές και δύο βυθιζόμενες γέφυρες στα δύο άκρα της διώρυγας συνδέουν την ηπειρωτική πλευρά του ισθμού με εκείνη της Πελοποννήσου. Στο δυτικό άκρο της διώρυγας βρίσκεται επίσης μία στρατιωτική γέφυρα έκτακτης ανάγκης. Τέλος, κοντά στη διώρυγα οδεύει μια αρχαία λίθινη δίοδος, η Δίολκος που χρησιμοποιούνταν άλλοτε για να σύρονται τα πλοία δια ξηράς.
Έπειτα αναχωρήσαμε για Πύλο διερχόμενοι από Ακροκόρινθο. Ο Ακροκόρινθος είναι απότομος βράχος ύψους 575 μέτρων που δεσπόζει κοντά στην πεδιάδα της Κορίνθου. Λόγω της μορφολογίας του, χρησιμοποιήθηκε από τα αρχαία χρόνια ως σκοπιά που αναδείχθηκε σε κάστρο-φρούριο (Ακρόπολη), από το οποίο και υποπτευόταν κάθε επιδρομή από τη Στερεά Ελλάδα ή από τη θάλασσα. Στη γλώσσα των αγωνιστών του 1821 ονομαζόταν Ακρόκορθος και η Κόρινθος Κόρθος.
Στη συνέχεια φθάσαμε στην Πύλο για φαγητό. Η Πύλος ιστορικά είναι γνωστή και με την ενετική – ιταλική ονομασία ως Ναβαρίνο ή Ναυαρίνο, είναι παραθαλάσσια κωμόπολη, η οποία υπάγεται στον Δήμο Πύλου – Νέστορος και βρίσκεται δυτικά του Νομού Μεσσηνίας. Είναι γνωστή για την πλούσια αρχαία, μεσαιωνική καιν σύγχρονη ιστορία της. Η πρώτη και αρχαιότερη πόλη της Πύλου είναι η Αρχαία Πύλος, η οποία ταυτίζεται με διάφορα αρχαιολογικά κατάλοιπα ανακτόρων και λοιπών διοικητικών και οικιστικών υποδομών σε διάφορες άλλες γειτονικές αρχαιολογικές θέσεις. Χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς της μυκηναϊκής περιόδου είναι το Ανάκτορο του Νέστορα. Το λιμάνι της Πύλου αποτελεί επίσης ένα σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο με ανοδική εμπορική και τουριστική ανάπτυξη. Λόγω της στενόμακρης μορφής της νήσου Σφακτηρία η οποία «κλείνει» τον όρμο του Ναυαρίνου και η οπία λειτουργεί ως φυσικός κυματοθραύστης, ο Κόλπος του Ναυαρίνου και το λιμάνι της Πύλου θεωρείται ως ένα από τα ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Ακόμη, το Νιόκαστρο της Πύλου είναι οθωμανικό κάστρο – φρούριο το οποίο χωρίζεται σε δύο τμήματα, το Κάτω Κάστρο και το Επάνω Κάστρο, το οποίο περιλαμβάνει ισχυρές επάλξεις και προμαχώνες. Κτίστηκε σε μια εποχή όπου για την διεξαγωγή του αμυντικού και επιθετικού πολέμου χρησιμοποιούσαν πυροβόλα όπλα. Τα τείχη ήταν παχιά για να αντέχουν στους κανονιοβολισμούς, χαμηλά για να αποφεύγεται ο στόχος των βλημάτων και με κλίση, για να είναι πιο ήπια η κρούση και ενισχύθηκαν με ισχυρούς προμαχώνες. Κλείνοντας, είναι σκόπιμο να αναφέρουμε τη ναυμαχία του Ναυαρίνου που διεξήχθη στις 20 Οκτωβρίου του 1827 ανάμεσα στις τρεις Μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) και στους Οθωμανούς – Αιγυπτίους.
Το απόγευμα συνεχίσαμε για το κάστρο της Μεθώνης το οποίο είναι κτισμένο στην χερσόνησο του Αγίου Νικολάου, έχει ελλειψοειδές σχήμα, με μήκος 700 μέτρα. Τα τείχη διέθεταν πύργους ενώ η πύλη της ξηράς είχε και επιπρόσθετα οχυρωματικά έργα για μεγαλύτερη προστασία. Η κεντρική πύλη είναι μια μνημειώδης αναγεννησιακή κατασκευή. Μέχρι και το 1828 η γέφυρα που οδηγεί στην είσοδο ήταν ξύλινη και στηριζόταν σε κτιστούς πεσσούς. Η σημερινή κατασκευή με 14 λίθινα τόξα αποδίδεται στο γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Maison (1828). Το κάστρο βρέχεται από τρεις πλευρές με θάλασσα καιν υπάρχει και το μικρό φρούριο Μπούρτζι που ενώνεται με αυτό με τεχνητή πέτρινη γέφυρα. Διέθετε και ακρόπολη σε μικρόν ύψωμα μέσα στο κάστρο, τειχισμένη με διπλό τείχος, άλλες σημαντικές πύλες του κάστρου ήταν αυτή του Αγίου Μάρκου στο λιμάνι. Επίσης, το 1770 κατά τα Ορλωφικά το κάστρο πολιορκήθηκε από τους Ρώσους χωρίς επιτυχία. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, οι ελληνικές δυνάμεις προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το καταλάβουν.
Το βράδυ φθάσαμε στην Καλαμάτα, στο ξενοδοχείο OSTRIA Hotel, τακτοποιήσαμε τα πράγματα και κοιμηθήκαμε.
Το Σάββατο 13 Απριλίου αφού πήραμε το πρωινό μας αναχωρήσαμε διερχόμενοι μέσω Καρδαμύλης –Οιτύλου -Θαλάμες Μεσσηνίας και Αρεόπολης για το Σπήλαιο του Διρού. Το σπήλαιο βρίσκεται στα δυτικά παράλια της Λακωνικής χερσονήσου, στον όρμο του Διρού, 15 λεπτά από την Αρεόπολη. Είναι σε μήκος 1.500 μέτρων από τα οποία τα πρώτα 1.200 είναι λιμναία και διασχίζονται με βάρκα. Η διαδρομή που κάναμε με τα παιδιά διήρκησε 25 λεπτά. Εκπαιδευτικοί και μαθητές ενθουσιαστήκαμε με τη μορφολογία του σπηλαίου στο οποίο δέσποζαν οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες!
Κατά το μεσημέρι συνεχίσαμε για το Γύθειο το οποίο είναι ιστορική κωμόπολη και λιμάνι που βρίσκεται στη νότια Πελοπόννησο κοντά στις εκβολές του ποταμού Ευρώτα. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Λαρύσιο και αποτελεί το κυριότερο λιμάνι του Λακωνικού κόλπου. Η νότια άκρη της πόλης του Γυθείου ενώνεται μέσω μικρού προβλήτα με ένα μικρό νησί, την αρχαία Κρανάη ή Μαραθονήσι, όπου βρίσκονται ο πύργος Τζαννετάκη και ο μικρός ναός Αγίου Πέτρου.
Αφού ξεκουραστήκαμε και φάγαμε αναχωρήσαμε για τη βυζαντινή καστροπολιτεία του Μυστρά. Ο Μυστράς, γνωστός και ως Μυζηθράς στο Χρονικόν του Μορέως ήταν μία οχυρωμένη πόλη. Ευρισκόμενος στον Ταϋγετο, κοντά στην αρχαία Σπάρτη υπήρξε πρωτεύουσα του βυζαντινού Δεσποτάτου του Μυστρά τον 14ο και 15ο αιώνα, βιώνοντας μία περίοδο ευημερίας και πολιτιστικής άνθησης. Το 1348 δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο του Μορέως, με πρώτο δεσπότη τον Μανουήλ Καντακουζηνό. Το 1429 δημιουργήθηκε ένα δεύτερο δεσποτάτο στο Μοριά, ηγέτης του οποίου ορίστηκε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.
Αργά το απόγευμα φθάσαμε στο ξενοδοχείο, ξεκουραστήκαμε και βγήκαμε για φαγητό και χορό σε ένα μαγαζί στο κέντρο της Καλαμάτας.
Την Κυριακή 14 Απριλίου, αναχωρήσαμε για τη Μονεμβασιά, γνωστή στους Φράγκους ως Μαλβαζία, είναι μια μικρή ιστορική πόλη της ανατολικής Πελοποννήσου και είναι περισσότερο γνωστή για το μεσαιωνικό φρούριο επί του ομώνυμου «Βράχου της Μονεμβασίας». Ημονεμβασιά συνδέεται με την υπόλοιπη ηπειρωτική Πελοπόννησο μέσω ενός φυσικά σχηματιζόμενου λαιμού. Από γεωφυσικής απόψεως αποτελεί ένα τόμπολο (σημαντική θέση). Στα διασωθέντα κτίρια και τις δομές στο κάστρο περιλαμβάνονται αμυντικές κατασκευές του εξωτερικού κάστρου και αρκετές μικρές βυζαντινές εκκλησίες. Μπαίνοντας στην πόλη ο κεντρικός δρόμος με το βυζαντινό καλντερίμι οδηγεί στη Κεντρική Πλατεία με το παλαιό κανόνι και την Εκκλησία του Ελκομένου Χριστού. Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος καταγόταν από τη Μονεμβασιά, όπου και βρίσκεται σήμερα το σπίτι και ο τάφος του.
Αφού τελείωσε η περιήγηση του σχολείου μας κατευθυνθήκαμε προς τη Σπάρτη για να δούμε το άγαλμα του πολεμιστή Λεωνίδα. Η σημερινή Σπάρτη είναι χτισμένη στις ανατολικές υπώρειες του Ταϋγέτου. Η πόλη επανιδρύθηκε μετά την απελευθέρωση της χώρας το 1834, ύστερα από το βασιλιά Όθωνα.
Το απόγευμα επιστρέψαμε στην Καλαμάτα για διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο.
Την Δευτέρα 15 Απριλίου, το πρωί αναχωρήσαμε για το Ναύπλιο, μία πόλη κτισμένη στο νοτιοανατολικό άκρο του Αργολικού κάμπου και είναι γνωστή για την πολύ καλά διατηρημένη παλιά πόλη της που προσελκύει μεγάλο αριθμό επισκεπτών όλο το χρόνο, την αγροτική της παραγωγή και το λιμάνι της που προσελκύει σημαντικό αριθμό σκαφών αναψυχής αλλά και εμπορικά πλοία. Η πόλη διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην Ελληνική επανάσταση με μία παρατεταμένη πολιορκία να ξεκινά το 1821 και να τελειώνει το 1823. Μετά την απελευθέρωση της ορίζεται πρωτεύουσα της χώρας με κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 από μέλη της οικογένειας Μαυρομιχάλη μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Η χώρα βυθίστηκε σε περίοδο αναρχίας μέχρι την άφιξη του βασιλιά Όθωνα, ο οποίος αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου 1833. Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας το 1834 στην Αθήνα, το Ναύπλιο μετατρέπεται σταδιακά σε μια τυπική επαρχιακή πόλη.
Επίσης, από την πόλη του Ναυπλίου φαίνεται το Παλαμήδι (κάστρο) το οποίο κατασκευάστηκε το 1687 από τους Βενετούς, ύστερα από την κατάληψη του λόφου στον οποίο βρίσκεται μετά από σφοδρή μάχη με τους Οθωμανούς κατά τον Βενετουρκικό πόλεμο. Η ανάβαση στο Παλαμήδι γίνεται μέσω αμαξωτής οδού είτε μέσω μιας σκάλας με πολλά σκαλοπάτια (999). Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 οι Τούρκοι οχυρώθηκαν στο Παλαμήδι αλλά στις 30 Νοεμβρίου 1822 οι Έλληνες το κατέλαβαν. Μετά την Επανάσταση, το Παλαμήδι χρησίμευσε σαν φυλακή, στην οποία το 1833 φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και αποφυλακίστηκε 11 μήνες μετά χάρη στον βασιλιά Όθωνα.
Στο Ναύπλιο είχαμε τη μεγάλη χαρά να συναντηθούμε με το Μητροπολίτη Αργολίδας κ.κ. Νεκτάριο. Ανέπτυξε μία συζήτηση με τα παιδιά και δέχθηκε πολλές ερωτήσεις από τα ίδια .Επίσης έδωσε σε όλους μας ως ευλογία ένα βιβλίο του Αγίου Πορφυρίου.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το The Mall Athens στο οποίο οι μαθητές ψυχαγωγήθηκαν, έφαγαν και ψώνισαν. Στις 20:15 μ.μ. αναχωρήσαμε με τη Sky Express και 21:15 μ.μ. φθάσαμε στη Μυτιλήνη με μια ευχάριστη κούραση αλλά γεμάτοι εντυπώσεις και αισιόδοξοι ότι θα επαναλάβουμε την εκδρομή σε κάποιο άλλο μέρος της πατρίδας μας.
Τα παιδιά χαρούμενα και ενθουσιασμένα από την εκδρομή στην Πελοπόννησο αποκόμισαν χρήσιμες πληροφορίες και γνώσεις για τα μνημεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και την παράδοση της πατρίδας τους.
Το συμπέρασμα που απορρέει από την πραγματοποίηση και ολοκλήρωση της εκπαιδευτικής εκδρομής είναι η ικανοποίηση του εκπαιδευτικού ότι πρόσφερε με έναν εναλλακτικό τρόπο εμπειρίες, γνώσεις και συναισθήματα, τα οποία συνέβαλαν στην καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής των μαθητών.
Οι μαθητές συνειδητοποίησαν ότι ανεξάρτητα από την καταγωγή, το φύλο και την σχολική επίδοση έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν ενεργά και δημιουργικά στα κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα. Ανέπτυξαν την κρίση, την συνεργατικότητα, την αυτονομία και το αίσθημα της ευθύνης.
Επίσης οι εντυπώσεις από αυτήν την εκδρομή είναι πολλές γιατί γυρίσαμε σοφότεροι, ανανεωμένοι, πιο δεμένοι γεμάτοι γνώσεις και εμπειρίες. Η εκδρομή αυτή είχε ως κύριο στόχο την επαφή των παιδιών με τις ρίζες και την πολιτιστική και περιβαλλοντική μας κληρονομιά, τη συνειδητοποίηση της αξίας και του ρόλου τους στη σύγχρονη ζωή, τη σύνδεση τους με όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, την αισθητική τους καλλιέργεια, καθώς και την εξοικείωση των μαθητών με την έρευνα, την ανάπτυξη κριτικής σκέψης, την ενεργοποίηση των ψυχοκινητικών τους δυνατοτήτων με την ομαδική συνεργασία, τη δημιουργική συμμετοχή τους στα κοινωνικά, πολιτιστικά, περιβαλλοντικά δρώμενα. Μέσα από τη βιωματική προσέγγιση οι μαθητές γνώρισαν καλύτερα τον τόπο τους και συνειδητοποίησαν τις ιδιαιτερότητες και την αξία του. Με την παραπάνω εκπαιδευτική επίσκεψη το ταξίδι στην ιστορία τη φύση και τον πολιτισμό της χώρας μας, για εφέτος, έφτασε στο τέλος του, έξω από τα στενά όρια της σχολικής τάξης.
